ایستادن در یک قدمی مرگ

کرونا زیرمجموعه ای از بزرگترین دسته ی ویروس هاست. دسته ای موسوم به کرونا ویروس که عامل بیماری های واگیردار زیادی از جمله سرماخوردگی و آنفلونزا هستند. اما این بار گونه ی کشنده تری از این ویروس وارد زندگی ما شده و تمام دنیا را تحت تاثیر خود قرار داده است.

همه چیز از کشور چین شروع شد. شهر ووهان. در دسامبر سال       2019 میلادی ساکنین شهر ووهان چین با ویروسی مواجه شدند که علائم و رفتارهای آن شبیه هیچ بیماری دیگری نبود. علائمی از آنفلونزا و سرماخوردگی در فرد رخ می داد و در عرض چندین روز و حتی در موارد شدید تر چندین ساعت فرد به کما می رفت و نهایتا جان خود را از دست میداد.

پس از مدت کوتاهی در تاریخ 19 بهمن 1398 در بیمارستان کامکار قم دو مرگ مشکوک رخ داد. عوارض تنفسی علت مرگ شناخته شد و پزشکان متوجه شدند که کرونا به ایران رسیده است. با بالاگرفتن و گسترش تعداد بیماری ها و عارضه های تنفسی در قم و وقوع مرگ و میرهای مشابه پزشکان به این قطعیت رسیدند که جدالی سخت پیش رو داریم. در عرض مدت زمان بسیار کوتاهی در کل کشور وضعیت اظطراری اعلام شد.

غم انگیز تر اینجا بود که همزمان حدود 16 کشور دنیا اعلام کردند که مواردی از کرونا را در کشورهایشان شناسایی کرده اند و مبدا کرونا ویروس شناسایی شده از ایران است.

 اما انگشت اتهام اصلی به سمت چین بود. ووهان. جایی که برای اولین بار ویروس کرونا در آنجا مشاهده شد. بسیاری معتقد بودند که این ویروس از طریقی خوردن خفاش به انسان منتقل شده و دولت چین زمانی شهر ووهان را در قرنطینه قرار داد و پروازهای این شهر را بست که دیگر دیر شده بود و  کار از کار گذشته بود. بسیاری از چینی ها به این ویروس ناقل شده بودند و توانستند در مدت زمان بسیار کوتاهی دنیا را آلوده کنند. سارس و مرس هم از بیماری هایی هستند که توسط کروناویروس ها به وجود می آیند اما کرونا به مراتب کشنده تر و هولناک تر بود.

سیستم عصبی و تنفسی فرد

ویروس کرونا مستقیما روی سیستم عصبی و تنفسی فرد تاثیر می گذارد و در مدت زمان بسیار کوتاهی به مرگ فرد منجر می شود. علی رغم پیشرفت های بسیار زیادی که امروزه در زمینه ی علم به خصوص علوم پزشکی به وجود آمده است مدتها طول کشید تا دانشمندان موفق شدند مکانیسم و رفتارهای ویروس کرونا رو شناسایی کرده و برای آن واکسن تولید کنند.

این ویروس در اثر انتقال از فردی به فرد دیگر دچار تغییر ساختار ژنتیکی  می شود و الگوریتم های رفتاری آن تغییر می یابد. این یعنی به مراتب کشنده تر و خطرناک تر شده و از همه بدتر اینکه رفتار غیرقابل پیش بینی دارد. پس مقابله ی با آن هم سخت تر است.

کرونا ممکن است یک جوان بیست ساله ی سرحال و سالم  ورزشکار را از پای دربیاورد و یک فرد هفتاد ساله از آن نجات پیدا کند. در این بیماری هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و حتی علی رغم تولید واکسن بسیاری بر این باور هستند که فعلا این بیماری ریشه کن نخواهد شد و مهمان ناخوانده ی ماست.

چین بزرگ ترین و اصلی ترین عاملی است که باید برای چنین فاجعه ی انسانی جوابگو باشد. زمانی که دولت چین به این قطعیت رسید که با یک ویروس مرگبار مواجه شده ، رسانه های خبری خود را محدودتر کرد و از اعلام چنین خبر مهمی به دنیا جلوگیری به عمل آورد. از طرفی هیچ اقدامی برای قرنطینه ی شهروندان خود به خصوص در شهر ووهان انجام نداد و پرواز ها را آزاد گذاشت. زندگی به روال قبل ادامه داشت در حالی که تمامی دولتمردان چینی می دانستند چه فاجعه ی بزرگی در راه است.

اعلام این خبر زمانی آغاز شد که تخمین زده می شد نیمی از دنیا از جمله ایران آلوده ی این ویروس شده بودند. با اینکه دولت چین از همان آغاز مطالعات زیادی روی این ویروس انجام داد و تا حدی عملکردهای آن را شناخته بود اما از بیان آن به سایر کشورها جلوگیری کرد. میزان تلفات کشورها در روزهای آغاز درگیری با این بیماری به قدری بالا بود که جامعه ی جهانی در یک شوک عظیم فرو رفت.

اقتصاد و صنعت دنیا ورشکسته شد و بسیاری از مشاغل به حالت تعطیل درآمدند. مدت زمان زیادی طول کشید تا دانشمندان و پزشکان هر کشور بتوانند با ماهیت این ویروس آشنا شوند و آموزش های لازم را در زمینه ی مقابله با آن به شهروندان خود ارائه دهند.

و اما نتیجه . علی رغم تولید واکسن  ،کرونا هنوز هم بی رحمانه قربانی می گیرد. اما در چین وضعیت به حالت عادی خود بازگشته و شهروندان آن به زندگی خود ادامه می دهند. حتی ماسک و الکل را هم کنار گذاشته اند و مقامات دولت چین اظهار کرده اند که در مقابله با ویروس کرونا بسیار هوشمندانه و موفقیت آمیز عمل کرده اند.

اما کشور های دیگر از جمله کشورهای حوزه ی خاورمیانه و کشور های اروپایی و حتی ابرقدرتی مانند آمریکا هنوز در مهار این ویروس موفق نبوده اند و کرونا همچنان جان شهروندان بسیاری را در این کشورها به کام مرگ می کشاند.

در اینکه زنجیره ای از اشتباهات انسانی در انتشار این ویروس کشنده در دنیا نقش داشته اند ،تردیدی نیست. چین با پنهانکاری و دروغ و نشر اخبار غلط به بحرانی تر شدن این مساله کمک کرد و هیچ گاه تقصیراتی که در این زمینه داشت را نپذیرفت.

و البته فقط این نیست. هیچ یک از ما هنوز به این باور نرسیدیم که این یک اپیدمی کنترل نشدنی است  و اول از همه  باید از خودمان شروع کنیم. دید و بازدید ها، مسافرت ها ، مراسم ها و مهمانی ها ، گشت و گذارهای غیر ضروری هیچ کدام را نتوانستیم از زندگی خود حذف کنیم و در یک مدت زمان خیلی کم شاهد مرگ و میر بسیاری از هموطنان عزیزمان بودیم. هموطنانی که دیگر بین ما نیستند. در این مورد دیگر نمی توان چین را مقصر دانست. برگزاری یک مراسم عروسی در این شرایط بحرانی ناشی از وجود یک فقر فرهنگی بسیار شدید در کشور ماست. پس در شرایطی که تمامی دنیا درگیر این اپیدمی شده اند ضروری بود آگاهانه و معقولانه تر رفتار کنیم.

شاید اگر در همان روزهای آغازینی که ویروس کرونا توسط دولت چین کشف شد اطلاعات و آمار دقیقی توسط خبرگزاری های چینی اعلام می شد ، باور قضیه به مراتب آسان تر بود و می شد از شروع این اپیدمی هولناک تا حد زیادی جلوگیری کرد.

و اما سیاستمداران ساکت بودند. هیچگاه کسی مقصر اصلی این قضیه اعلام نشد و هرکس انگشت اتهام را به سمت دیگری گرفته بود. گویی وقت تسویه حساب های کهنه بود. بهره برداری های سیاسی هم آغاز شده بود و در نهایت تنها برنده ی این میدان در ظاهر چینی ها بودند.

بسیاری از کشورهای دنیا ایران را مسئول انتقال این ویروس شناختند اما کسی از تقصیرات و جنایت چین در این زمینه صحبتی نکرد. در حالی که با توجه به قوانین بین المللی میشد از چین بابت چنین فاجعه ی بزرگی شکایت کرد. کرونا دست کمی از یک جنایت هولناک علیه بشریت نداشت و در این مورد لااقل دادگاه لاحه می توانست برای رسیدگی به چنین مساله ای انتخاب شود.

فقط کافیست تصور کنید مبدا پیدایش این ویروس ایران یا یکی از کشورهای منطقه ی خاورمیانه بود؟ یا بر فرض یک کشور اسلامی ،  به نظر شما واکنش دنیا چه بود؟ کشورهای اروپایی و آمریکا چه موضعی در مقابل این قضیه می گرفتند؟ فرض کنید اگر در این زمینه ایران مقصر شناخته می شد ،  شروع یک جنگ تمام عیار بین المللی علیه ایران حتمی بود. هزاران شکایت روانه ی دادگاه بین المللی لاحه می شد و تمامی کشورهای دنیا ایران را محکوم میکردند . صدها اعلامیه و نشست  در دنیا برگزار می شد و ایران به انزوای مطلق میرفت اما در رابطه با چین هیچ کدام از کشورهای دنیا چین را در این قضیه ذره ای محکوم نکردند و مقصر نشناختند. به نظر شما چرا در مقابله با چنین فاجعه ای سیاستمداران دنیا سکوت اختیار کردند؟

با اینکه قانونا می توانستند شکایت های خود را به دادگاه لاحه و سایر دادگاه های بین المللی دنیا ارجاع دهند تا به این جنایت رسیدگی شود ، اما ما جز سکوت و پنهانکاری و اخبار دروغ چیزی ندیدیم.

و امروز دنیا درگیر ویروسی شده که تنها یک افسانه از آن به جا مانده. کرونا از خوردن خفاش آمده است. البته دولت چین هم در مقابل جواب محکمی برای این قضیه داشت. دولتمردان چینی معتقد هستند خفاش یک غذای سنتی چینی است که سالهای سال است از آن استفاده می کنیم.

بله در ظاهر چینی ها سال ها بود که خفاش میل می کرده اند و خبری هم از شیوع بیماری کرونا نبود. در نهایت اینکه با این جنایت ، دیگر اقتصاد موفقی در دنیا باقی نمانده بود که با آن رقابت کنند. چرخ اقتصاد دنیا فلج شد و این به نفع چشم بادامی های شرقی بود تا کل اقتصاد دنیا را در دست بگیرند. چه فرصتی بهتر از این ؟

 کشوری که داشت به سمت انزوا و شکست مطلق می رفت ناگهان در مدت زمان کوتاهی ابرقدرت کل دنیا شد و تنها با یک ویروس توانست کل دنیا را به زانو در بیاورد. آن هم به بهای نابودی میلیون ها انسان در روی زمین. در حالی که همه ی ما میدانیم هر انسانی در این دنیا حق زندگی دارد و تحت هیچ شرایطی نمی توانیم حق حیات او را سلب کنیم.

جواب این معمای پیچیده و تلخ هرچه که هست در آزمایشگاه های شهر ووهان پیدا خواهد شد. جایی که مدتهاست درب های آن به روی همه بسته است و کسی را راه نمی دهند. اینکه پشت این درب های بسته چه گذشته سوالیست که برای همیشه در اذهان عموم مردم دنیا باقی خواهد ماند.

با شروع بیماری کرونا رنگ و بوی زندگی مردم دنیا تغییر کرد. از تماشای یک کنسرت تا کلاس های درس و دانشگاه همه و همه به دنیای مجازی منتقل شد.گویی دنیای دیگری برای مردم دنیا تعریف شد ، یک سبک زندگی جدید و متفاوت که با دنیای حقیقی تفاوت های زیادی دارد. دیگر خبری از شور و هیاهوی سابق نبود . عزیزان بسیاری را از دست دادیم که دیگر بین ما نیستند  . فقط یک جمله ی مشترک برای مردم دنیا باقی ماند: رعایت فاصله گذاری اجتماعی.