تفاوت اقرار قاطع و غیر قاطع

اقرار قاطع و غیر قاطع از جمله ادله اثبات دعوا است. که به وسیله آن قاضی می‌تواند در دعاوی حقوقی و کیفری با احراز حق، حکم را صادر کند. اقرار در حالت کلی به انواع مختلفی تقسیم میشود که یکی از آنها تقسیم اقرار به قاطع و غیر قاطع است. در این مطلب سعی شده که به موضوع اقرار قاطع و غیر قاطع پرداخته شده و تفاوت آنها از یکدیگر بیان گردد.

اقرار قاطع دعوا چیست؟

برای شناخت مفهوم اقرار قاطع دعوا، ابتدا ناگزیر به بیان مفهوم اقرار هستیم. اقرار یعنی کسی مطلبی را به زیان خود و به سود طرف مقابل بیان کند. گفته شخص می‌تواند کاملا صریح بوده یا از مجموع حالات و رفتار وی استنباط شود. به مورد اول اقرار صریح و به مورد اخیرالذکر اقرار ضمنی گفته می‌شود. همانطور که گفته شد اقرار به انواع مختلفی تقسیم می گردد. یکی از انواع اقرار، به نام اقرار قاطع دعوا شناخته می‌شود. اقرار قاطع دعوا به این مفهوم است که مفاد آن مستقیما باعث اثبات حق خواهان خواهد شد. برای مثال اقرار شخص بدهکار به وجود دین، اقرار قاطع دعوا محسوب می‌شود. زیرا هیچ شکی برای قاضی در خصوص حق طلبکار باقی نمی‌ماند.

تفاوت اقرار قاطع و غیر قاطع

اقرار غیر قاطع دعوا چیست؟

در مقابل اقرار قاطع دعوا، اقرار غیرقاطع مطرح می‌گردد. در صورتی که اقرار به طور غیرمستقیم اثبات کننده‌ی حق طرف مقابل باشد. و برای صدور حکم از دلایل درجه دوم تلقی گردد،‌ اقرار غیر قاطع است. برای مثال اگر شخصی صرفا به صحیح بودن یکی از دلایل اقرار کند،‌ اقرار او نمی‌تواند مبنای صدور حکم قرار گیرد. و صرفا صحیح بودن یکی از دلایل برای قاضی احراز شده است. در نتیجه بدیهی است که برای پرونده اعتبار امر مختومه نیز ایجاد نمی‌کند.

تفاوت اقرار قاطع و غیر قاطع

اقرار قاطع و غیر قاطع، آثار متفاوتی دارند. اقرار قاطع دعوا در دادگاه برای پرونده اعتبار امر مختومه ایجاد می‌کند. و اقرارکننده و پس از آن نمی‌تواند برای رای صادره تقاضای تجدیدنظر خواهی یا فرجام خواهی داشته باشد. البته در این خصوص اختلاف نظر وجود دارد. در نشست قضایی‌ای که حول این موضوع برگزار شده بود نظر هیئت عالی و نظر اکثریت مستند به ماده ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی، غیر قابل تجدیدنظر خواهی حکم صادره بر مبنای اقرار بود. اما اقلیت معتقد هستند که قانونگذار در موارد متعدد مثل بند ۱ ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی مدنی بین اقرار قاطع و غیر قاطع تفکیک قائل شده است. بنابراین تنها اقرار قاطع مسقط حق تجدیدنظر خواهی خواهد بود.

در این مطلب به بررسی یکی از تقیسم بندی‌های اقرار پرداختیم. در صورت وجود هر گونه سوال یا ابهام می‌توانید با مرکز حقوقی سروش عدل تماس گرفته و مسئله‌ی خود را بیان کنید تا افراد خبره و متخصص به شما پاسخ دهند.